Antwerpen Klavecimbelstad concert #5: Christophe Rousset

Het programma

François Couperin: Troisième ordre en do mineur (1713)
1. Allemande La Ténébreuse
2. Courantes I et II
3. Sarabande La Lugubre
4. Chaconne La Favorite

Jean-Antoine Forqueray: Quatrième suite en sol mineur (1747)
1. La Marella
2. La Clément
3. La D’Aubonne
4. La Bournonville
5. Chaconne La Buisson (uit Deuxième suite en sol majeur)

Jean-Philippe Rameau : Suite en mi mineur (1724)
1. Allemande
2. Courante
3. Gigue I et II
4. Musette en rondeau
5. Tambourin

Pancrace ROYER : Suite en do mineur (1746)
1. Allemande
2. La sensible
3. La marche des Scythes

(Onder voorbehoud van eventuele wijzigingen.)

Over Christophe Rousset

Christophe Rousset is zonder twijfel internationaal een van de belangrijkste klavecimbelspelers van dit ogenblik. Rousset studeerde bij Huguette Dreyfus aan de Schola Cantorum in Parijs en daarna bij Bob van Asperen aan het Koninklijk Conservatorium van Den Haag. Op tweeëntwintigjarige leeftijd behaalde hij de felbegeerde Eerste Prijs de Internationale Klavecimbelwedstrijd in Brugge. In 1991 richtte hij zijn eigen ensemble op, Les Talens Lyriques. Al die ervaringen zorgen ervoor dat hij Rousset een perfect begrip gekregen van de rijkdom en diversiteit van het barokke, klassieke en pre-romantische repertoire.

Christophe Rousset en Les Talens Lyriques worden regelmatig uitgenodigd doorheen heel de wereld en in de belangrijkste concertzalen: Opéra National de Paris, Opéra Comique, Théâtre des Champs-Élysées, Philharmonie de Paris, Opéra Royal de Versailles, De Nationale Opera, Amsterdam Concertgebouw, Lausanne Opéra, Teatro Real Madrid, Weense Staatsoper en Theater an der Wien, Théâtre Royal de La Monnaie en Bozar in Brussel, Wigmore Hall en Barbican Centre in Londen, enzovoort. 

Tegelijkertijd blijft hij een actieve carrière nastreven als klavecinist en kamermusicus, waarbij hij speelt en opneemt op enkele van 's werelds mooiste historische instrumenten. Zijn opnames van de klavecimbelwerken van Louis en François Couperin, Rameau, D'Anglebert, Royer, Duphly, Forqueray, Balbastre en Scarlatti, Johann Sebastian Bach worden beschouwd als referenties.

Lesgeven staat hoog in het vaandel bij Christophe Rousset. In aanloopt naar zijn recital in Museum Vleeshuis verzorgt hij enkele masterclasses. Het resultaat daarvan zal te horen zijn tijdens een concert in Museum Vleeshuis op woensdag 27 april.

Rousset is ook actief op het gebied van onderzoek, en zorgde voor kritische edities van het repertoire van en monografieën gewijd aan Jean-Philippe Rameau en François Couperin (respectievelijk Actes Sud, 2007 en 2016). 

Over het Dulcken-klavecimbel

Joannes Daniel Dulcken (1706-1757) is de laatste grote Antwerpse klavecimbelbouwer. Toch is hij, net als Hans Ruckers, die wellicht de beroemdste vertegenwoordiger is van de Antwerpse klavecimbelschool, niet uit de Scheldestad afkomstig. Dulcken werd geboren in Wingeshausen, in het Duitse Westfalen. Via Maastricht belandde hij omstreeks 1738 in Antwerpen. Van zijn hand werden tien instrumenten, met een of twee klavieren, overgeleverd, allemaal gebouwd tussen circa 1745 en 1755. Het instrument in Museum Vleeshuis dateert uit 1746 maar werd wellicht in de 19de eeuw opnieuw gedecoreerd.

De vorm van de kast, de materiaalkeuze, zoals populierenhout, en sommige decoraties, zoals de vergulde rozet en de beschilderde zangbodem, verraden dat dit klavecimbel een erfgenaam is van de Antwerpse klavecimbels uit de 17de eeuw. Dulckens belangrijkste vernieuwing is onzichtbaar voor het blote oog. Aan de binnenzijde van de kast heeft hij een dubbele wand aangebracht, een procedé waarmee hij jarenlang experimenteerde, en dat bijdroeg tot de stabiliteit en de klankrijkdom van het instrument.

Over de herkomst van het instrument is weinig bekend: het behoorde op het einde van de 19de eeuw tot de collectie van de verzamelaar César Snoeck, werd tentoongesteld op de Wereldtentoonstelling in Gent (1913) en behoorde daarna tot de verzameling van Jean-Auguste Stellfeld. Die laatste verkocht het in 1941 aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen. Sinds 1967 is het instrument als permanente bruikleen tentoongesteld in Museum Vleeshuis waar het nog steeds wordt gebruikt voor onderwijs en bij concerten.